Een tijd geleden vroeg mijn moeder of ik haar wilde helpen bij een catering klusje. Zij is bijna 75 jaar, maar blijft een bezige bij. Ik heb het van geen vreemde…
Ik werd door haar ingezet als serveerster en liep daar rond met mijn dienblad vol Indonesisch eten, tot ik werd aangesproken door een gast. We raakten in gesprek en deze zakenman vertelde dat hij had gelezen dat ik niet meer werkzaam was bij Iris Ohyama en voor mezelf ging beginnen. Een lunchafspraak volgde waarop hij uitgebreid vertelde waar hij mee bezig was en waarvoor hij –heel toevallig- al eerder contact met mij wilde. Ik was meteen onder de indruk van zijn voorstel. Een nieuw product op de markt zetten blijf ik interessant vinden, en iets wat totaal nieuw is, daar zag ik wel toekomst in.
Een product lanceren heb ik eerder gedaan voor de LED divisie bij IRIS. Maar dit is helemaal anders, het heeft te maken met gezondheid en voeding. Iets waar ik natuurlijk niet in thuis ben, maar wat wel helemaal van deze tijd en de toekomst is. Dus we besloten samen in zee te gaan.
Als je zaken doet is het belangrijk om de afspraken van tevoren goed vast te leggen in een samenwerkingsovereenkomst. In mijn voormalige functie zat ik aan de andere kant van de tafel, maar nu ontving ik een contract van dit internationale bedrijf. Met één blik erop, merkte ik dat ik me hier niet helemaal in kon vinden. Er zaten te veel haken en ogen aan. Ik streepte alles weg wat ik aangepast wilde zien. Toch wilde ik dit nog graag even dubbel checken met Sandra van Nieuwkerk van EQUO advocaten. Met haar werk ik al 10 jaar samen en ik vertrouw haar blindelings. Samen hebben wij al zoveel juridische casuïstiek en rechtszaken behandeld, dat we aan een half woord genoeg hebben. Ik ben een persoon die risico’s durft te nemen en dat deed ik ook. Soms tot aan het randje van de wetgeving. Het is en blijft in zekere zin toch een spel dat je speelt.
Maar de rollen zijn nu omgedraaid. Als ondernemer kijk je vaak naar de verdiensten en een advocaat kijkt juist naar de andere kant: als het mis gaat, wat dan? Natuurlijk kun je niet alle scenario’s afschermen, maar het is wel belangrijk om een contract af te sluiten dat voor beide partijen redelijk is. In principe kun je in een contract van alles vastleggen.
Uitgangspunt moet altijd zijn dat beide partijen tevreden zijn met de inhoud en condities, want anders maak je al meteen een valse start. Je moet een win-win situatie zien te creëren, met in je achterhoofd dat het ook anders kan uitvallen.
Want de samenwerking kan zomaar van ‘good times’ in ‘bad times’ terecht komen. Ik wilde me dus goed indekken zodat ik geen (of zo weinig mogelijk) risico’s zou lopen. Voor het geval er een kink in de kabel komt is bijvoorbeeld de optie van een ‘tussentijdse beëindiging’ heel belangrijk en dat je vooral geen mondelinge afspraken en toezeggingen moet accepteren. Alles wat wezenlijk is voor de samenwerking, moet duidelijk op papier gezet worden.
Dat heb ik dus gedaan. Ik stelde mijn eisen en … we zijn er samen uitgekomen! Het geeft het gevoel dat je serieus genomen wordt en dat geeft weer goed wederzijds vertrouwen. En dat is een goede basis voor samenwerking. De opdrachtgever vond dat ik kritisch was, maar dat het wel iets zegt over mij als persoon. Hoe jij handelt, zo zul je straks ook handelen met jouw klanten. Zijn opmerking zie ik als een compliment. Dus, durf altijd je eisen te stellen, ook als het een nieuwe of grote klant of opdrachtgever is. Het gaat immers altijd om de samenwerking. Teken niet zomaar als je er niet volledig achterstaat.
Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar nu mag ik met trots aankondigen dat ik mijn eerste contract als Handelsagent/Adviseur voor de Aziatische markt heb ondertekend. Een mooiere start kan ik niet wensen!
Zowel zakelijk als privé vaar ik op mijn intuïtie. Volg altijd jouw zogenaamde ‘onderbuikgevoel’, want meestal geeft het de goede richting aan.
Liefs Helga
Wordt vervolgd.
